Het intakegesprek - een metafoor

Vrijwel iedere kindercoach werkt met een intakegesprek om informatie te ontvangen over het kind. Je kunt het zien als de herbergier die de koets incheckt bij de herberg. Is er iets kapot? Hoe is het met de paarden? Maar ook ‘wat is er onderweg gebeurd’?. En is er rust of voeding nodig?
Vanuit kindercoaching kan het eerste gesprek, in veel vormen van hulpverlening ook wel intake genoemd, worden gezien als een bijzondere ‘ontmoeting’. Een ontmoeting tussen ouders met een zorgvraag over hun kind, een kind met een of meerdere problemen en een kindercoach die in deze situatie op professionele wijze begeleiding kan bieden. En juist dit eerste gesprek wordt door veel ouders zeer positief ervaren omdat het een gesprek is met iemand die de tijd neemt om echt even te luisteren. Niet in een klinische setting van iemand achter een bureau met een computer waarop tijdens het gesprek aantekeningen worden gemaakt. Nee, een gesprek van mens tot mens. In een ontspannen setting. Vandaar dat we bij de Magie van Kindercoaching ook wel spreken over een ontmoetingsgesprek ipv een intakegesprek. Het geeft direct een andere sfeer... ont - moeten.... even niets meer moeten. En tijd om elkaar werkelijk te ontmoeten.

Vanuit de ouders gezien
Stel je eens voor: jouw kind laat bepaald gedrag zien of heeft problemen waar jij geen passende reactie of oplossing voor weet als ouder. Je hebt dus een zorgvraag en die wordt soms ook nog eens bevestigd op de school van je kind. Jouw kind heeft dus een probleem. Je praat er eens over met je partner. Je zoekt op internet naar informatie. Je hebt het erover met familie, een vriend of vriendin en je gaat aan de slag met je eigen ideeën en met de adviezen van anderen. Maar het ‘probleem’ blijft bestaan.
Dan komt er op een gegeven moment een punt dat je echt hulp moet gaan zoeken. Maar hulp vragen betekent voor veel mensen ook ‘toegeven dat je als ouder tekort schiet’. Met leerproblemen kun je nog naar de school van je kind wijzen en daar het probleem neerleggen, maar met sociaal emotionele zorgvragen of gedragsproblemen wordt dat vaak wat ingewikkelder. Heb jij het als ouder goed gedaan? Of heb je fouten gemaakt? En wat als je hulp gaat zoeken? Wat komt er dan boven tafel? Bij veel ouders en met name bij moeders speelt onbewust een schuldgevoel mee.

En dan komt er toch dat moment dat de hulp ingeschakeld gaat worden. Je zoekt op internet, je vindt een telefoonnummer op en je belt…… Hoe spannend kan dat zijn?
En wat wil je op dat moment het liefst in dat eerste contact?
Precies!
Een ONTMOETING met iemand die je begrijpt.

De ontmoeting met een goed mens blijft altijd een mooie herinnering in ons leven.
André Demedts

Met onderliggende overtuigingen van de ouders heb je als kindercoach rekening te houden. Met onbewuste onderliggende gedachten als: ‘ik heb het niet goed gedaan’ of ‘ik ben niet goed genoeg’. Wees je als kindercoach bewust dat het eerste gesprek, vaak het telefoongesprek, al van invloed is op de rest van het coachingstraject. Wanneer een ouder kan ‘ontspannen’ zal het kind zich veiliger voelen, omdat het kind onbewust aanvoelt of het veilig is of niet. Dit komt omdat het psychologische contact van met name het jongere kind met de buitenwereld, nog via de ouders gaat.
Kernbegrippen bij het eerste en volgende contacten zijn dus: geruststellen, mens tot mens, ontmoeting, zorg voor herkenning en vooral zorg voor ontspanning. Dit kun je al bewerkstellingen wanneer je zelf een glimlach op je gezicht hebt. Probeer het maar eens. Hoe spannend het voor jou ook is, tover een glimlach op je gezicht en in je hersenen wordt op dat moment endorfine vrijgegeven en dat heeft direct een kalmerend effect. Zelfs bij een telefoongesprek.

Laten we elkaar altijd ontmoeten met een glimlach,
want de glimlach is het begin van liefde.
Moeder Theresa

Na het eerste ‘mens tot mens’ contact volgt vaak het ‘verhaal’ van de ouders en/ of van het kind. En hierin neem je de leiding. Want naast het verhaal heb je bepaalde informatie nodig, zodat jij met het kind aan de slag kunt. Maar geef wel ruimte voor het verhaal. Want dat geeft de ouders ook weer het gevoel ‘ik word gehoord, ik word serieus genomen, er is tijd voor mij’. Wees dus als het ware de herbergier (de vriendelijke gastvrije variant ;)).

De kindercoach- herberg
En daarmee komen we weer terug bij het beeld van de herberg. Een tijdelijke stop op de levensreis. Een punt om tot rust te komen. Om even weer te resetten. En dat is wat de meeste ouders tijdens het ontmoetings- of intakegesprek ook kunnen ervaren. Iemand die vragen stelt die ergens over gaan. Iemand die zonder oordeel meekijkt. Iemand die kijkt naar mogelijkheden in plaats van problemen. Even een gesprek van mens tot mens waarbij het echt ook een laagje dieper gaat. Iemand die het vermogen heeft om de levenslessen te zien in de situatie waarin het kind en de ouders zich bevinden.
En iemand die weet wat er nodig zou kunnen zijn zonder daarbij dwingend advies te geven. De keus blijft bij de ouders en het kind zelf.

Vaak merken kindercoaches dat een (groot) deel van de oplossing bij de ouders ligt. En vaak hoor ik ook dat 'het eigenlijk aan de ouders ligt'. Daar ben ik het deels mee eens.
Ouders en kind zijn onlosmakelijk verbonden. En natuurlijk hebben ouders een grote verantwoordelijkheid naar hun kind en is hun 'gedrag' medebepalend voor het leven van hun kind. En toch...... ook kinderen hebben baat bij kindercoaching.
Wij zien namelijk problemen als levenslessen, als leermomenten op de reis van het leven. En vaders, moeder en kinderen hebben zo hun eigen levenslessen. Wij als kindercoach hebben de grote eer om even mee te mogen kijken tijdens de stop bij een van die vele levenslessen. Om ouders bij deze levenslessen te coachen kun je bijvoorbeeld gebruik maken van het spel 'aangenaam kennismaken'.

De stop bij de herberg is een tijdelijke stop. Want na de herberg moet er weer een route worden uitgestippeld voor de vervolgroute. En ook daar kan de herbergier even meekijken en advies geven. De reis is aan de mensen zelf. De keus van de verdere reis ook. En natuurlijk mogen kinderen en hun ouders terugkomen naar de herberg. Om daarna echt weer zelf verder te gaan.

De innerlijke herbergier
Rumi schreef een prachtig gedicht waarin het vooral gaat over de innerlijke herberg, het menszijn als herberg. Met de herbergier die emoties, gevoelens en ervaringen welkom heet als bijzondere gasten die iets te vertellen hebben.
Als kindercoach kom je deze innerlijke herbergier ook tegen. Bij jezelf en bij je 'gasten'.
Graag sluit ik dit blog dan ook af met dit mooie gedicht.