de Magie van Kindercoaching anno 2022

Hoe een missie een beroep werd en meer dan dat....

Ik stond erbij en ik keek ernaar...

Een zinnetje uit een kinderliedje die de laatste dagen maar door mijn hoofd speelt.
Je kent het denk ik wel, zo'n repeterende zin die maar blijft doorzingen. Uitzingen helpt soms, maar in mijn geval bleek iets anders nodig om dit zinnetje in mijn hoofd te doen stoppen.

Ik moest de betekenis van deze ene zin in mijn hoofd echt voelen.
Ik stond erbij en ik keek ernaar.
Maar waar keek ik dan naar? En wat zag ik maar niet? Of juist wel?

De laatste maanden, of eigenlijk al jaren, is er iets in mij veranderd. Is er iets gaande waar ik de vinger niet op kon leggen.
Als ik mezelf kindercoach noemde voelde er iets wat schuurde.

Even terug in de tijd: begin 2000 stapte ik uit het onderwijs en begon ik met mijn eigen praktijk. Ik noemde me kindercoach. Niet omdat het vak al bestond, maar omdat deze naam ergens in mij resoneerde en ik mezelf gewoon zo noemde. Vraag me niet naar details, want die heb ik niet. Het enige wat ik weet is dat het toen goed voelde.

Bij het begrip kindercoaching had ik een visie en een missie. En 'kindercoaching' omvatte dat destijds helemaal. Ik wilde een verschil maken voor onze aarde, voor onze samenleving.
Het kind van nu is de bestuurder over 30 jaar. Dus als we kinderen nu in verbinding brengen met wie ze werkelijk zijn dan kunnen zij hun eigen missie leven en uitdragen. Uit de mal van onze systemen en maatschappelijke 'zo hoort het'. In verbinding met zichzelf en de eigen mogelijkheden en talenten.
Problemen zag ik als levenslessen en unieke kansen om nog meer in verbinding met het eigen potentieel te komen. En overtuigingen en angsten zag ik als richtingaanwijzers naar prachtige innerlijke schatten.

Hierin is eigenlijk niet heel veel veranderd. Echter zie ik wel een verandering in het werkveld.
Van 1 opleiding kindercoaching (destijds waren wij een van de allereerste kindercoachopleidingen) zijn er inmiddels heel veel. Er is keus uit heel veel trajecten. Korte, lange, schriftelijke, praktijkgerichte, ervaringsgerichte, holistische, en nog veel meer. En elke opleiding biedt een ander segment van kindercoaching.
Daarnaast is er nog iets, want iedereen mag zich kindercoach noemen. Met of zonder opleiding, met of zonder ervaring, met of zonder juiste intenties. En dat baarde mij ergens ook zorgen.
Dus gedurende mijn eigen reis in kindercoachland besloot ik een beroepsvereniging op te richten, een kwaliteitskeurmerk in het leven te roepen, naar de politiek te gaan om gesprekken te voeren, materialen te ontwikkelen, boeken te schrijven en nog veel meer waarvan ik voelde dat het nodig was.
Maar natuurlijk was en ben ik niet de enige. Met mij zijn er nog vele anderen die vanuit hun eigen visie en missie bijdragen aan het vak kindercoaching.

Kijk ik nou in de praktijk dan zie ik heel veel verschillende kindercoaches. Wat natuurlijk logisch is en wat helemaal hoort bij de eigenheid van ons vak.
Maar heel eerlijk....... er bekruipt mij best wel eens de gedachte: 'wil ik hier nog wel bij horen?' 'is dit nou ons vak?' 'kan ik hier nog achter staan?'
Als ik rondkijk in het veld van ons beroep dan word ik daar niet altijd heel erg blij van.

In onze opleidingen kom ik deelnemers tegen met de zeer integere wens om kinderen te helpen. Als we tijdens de opleiding ontdekken dat deze wens eigenlijk een projectie is van een eigen gemis, een eigen pijn of een eigen trauma, dan wordt daar hard aan gewerkt. Wordt het doorleefd en doorvoeld en ontstaat er na zo'n proces altijd het inzicht in wat de werkelijke wens is. De dieper gelegen levensmissie of zelfs zielsmissie.
De Magie van Kindercoaching is daarmee voor vrijwel iedere deelnemer 'de Magie van Jezelf'. En pas dan is er die ruimte voor de oorspronkelijke betekenis van hoe ik het vak kindercoaching zag en zie: een wezenlijke bijdrage leveren aan onze wereld, aan onze maatschappij vanuit wie jij werkelijk bent. Dit vraagt bewustzijn en bereidheid om elke keer weer jezelf onder de loep te nemen en te reflecteren op jouw intenties en handelen.
En dan maakt het het niet meer uit of je dat kindercoaching noemt of iets anders.. want uiteindelijk draagt het jouw eigen naam.

De Magie van Jezelf leven en uitdragen.
Jij bent de verschilmaker. En daar mag jij werk, jouw werk van maken.
En dit vat samen wat ik dagelijks weer mag doen: mensen (en kinderen) aansporen om zichzelf te leren kennen en bij te dragen aan een mooie wereld. Een wereld waarin ieder kind kan opgroeien om zichzelf te ontdekken en te zijn. Een wereld waar we samen zorgen met en voor elkaar. Dit moet toch mogelijk zijn?
Wellicht een kinderlijke gedachte, maar niettemin voor mij de allerbelangrijkste reden om de Magie door te geven. Door te geven aan wie ook droomt van een mooie wereld en hieraan bij wil dragen. Aan iedereen die met kinderen te maken heeft, als ouder, als voetbalcoach, als leerkracht, als oppas, als .... jij!

En de naam kindercoaching?
Die blijft voorlopig nog even staan tot wij een naam ontdekken die nog beter omvat wat we doen.
Want de Magie van Kindercoaching is zoveel meer dan kindercoaching. Het is Magie. De Magie van ons leven!